آیا عدم فعالیت بدنی منجر به ADHD می شود؟

سلام! من به عنوان یک تأمین کننده متخصص در علل ADHD ، من در اعماق عوامل مختلفی که ممکن است در این بیماری نقش داشته باشد ، حفر شده ام. یک سؤالی که ادامه می یابد این است که آیا عدم فعالیت بدنی منجر به ADHD می شود. بیایید نگاهی دقیق تر به این موضوع بیندازیم.

اول از همه ، ADHD دقیقاً چیست؟ ADHD یا توجه - اختلال کمبود/بیش فعالی ، یک اختلال عصبی توسعه است که هم کودکان و هم بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می دهد. افراد مبتلا به ADHD اغلب در توجه ، کنترل رفتارهای تکانشی مشکل دارند و ممکن است بیش از حد بیش از حد فعال باشند. این یک وضعیت پیچیده است و دانشمندان هنوز در تلاشند تا تمام قطعات پازل را بفهمند.

حال ، بیایید در مورد فعالیت بدنی صحبت کنیم. همه ما می دانیم که ورزش برای بدن ما مفید است. این به ما کمک می کند تا متناسب بمانیم ، قلب هایمان را سالم نگه داریم و حتی می تواند روحیه ما را تقویت کند. اما آیا می تواند در جلوگیری یا کاهش علائم ADHD نیز نقش داشته باشد؟

تحقیقات در حال رشد وجود دارد که نشان دهنده ارتباط بین فعالیت بدنی و ADHD است. هنگامی که بچه ها و بزرگسالان درگیر فعالیت بدنی منظم هستند ، می تواند تأثیر مثبتی بر عملکرد مغز آنها بگذارد. ورزش باعث افزایش جریان خون به مغز می شود ، به این معنی که اکسیژن بیشتر و مواد مغذی به سلولهای مغزی تحویل داده می شود. این می تواند عملکرد شناختی ، از جمله توجه ، حافظه و مهارت های حل مسئله را تقویت کند.

به عنوان مثال ، مطالعه ای که در مجله روانشناسی کودک غیر طبیعی منتشر شده است ، نشان داد که کودکان مبتلا به ADHD که در یک برنامه تمرینی ساختاری شرکت کرده اند ، پیشرفت های قابل توجهی در توجه و رفتار آنها نشان می دهند. برنامه ورزش شامل فعالیت هایی مانند دویدن ، پریدن و ورزش بود. این فعالیت ها نه تنها باعث حرکت بچه ها شد بلکه به آنها کمک کرد تا خود کنترل و تمرکز بهتری داشته باشند.

جنبه دیگری که باید در نظر بگیرید نقش دوپامین است. دوپامین یک انتقال دهنده عصبی در مغز است که نقش اساسی در انگیزه ، پاداش و توجه دارد. افراد مبتلا به ADHD اغلب سطح پایین دوپامین دارند. فعالیت بدنی می تواند باعث آزاد شدن دوپامین در مغز شود. هنگامی که ما ورزش می کنیم ، بدن ما اندورفین ها و دوپامین را آزاد می کند ، که می تواند حس خوبی ایجاد کند - وجود داشته باشد و توانایی ما در تمرکز را بهبود بخشد.

بنابراین ، آیا عدم فعالیت بدنی منجر به ADHD می شود؟ خوب ، احتمالاً خیلی ساده نیست. ADHD یک اختلال چند عاملی است ، به این معنی که در اثر ترکیبی از عوامل ژنتیکی ، محیطی و عصبی ایجاد می شود. با این حال ، عدم فعالیت بدنی به طور بالقوه می تواند علائم ADHD را تشدید کند یا خطر ابتلا به این اختلال را در برخی افراد افزایش دهد.

در عصر دیجیتال امروز ، بچه ها و بزرگسالان بیشتر و بیشتر وقت خود را صرف نشستن در مقابل صفحه نمایش می کنند. این که آیا تماشای تلویزیون ، بازی های ویدیویی یا کار بر روی رایانه است ، این سبک زندگی بی تحرک می تواند تأثیر منفی بر سلامتی ما بگذارد. بدون فعالیت بدنی کافی ، مغز ما ممکن است تحریک مورد نیاز برای عملکرد خود را به بهترین شکل ممکن نداشته باشد.

بیایید در مورد بچه ها فکر کنیم. بسیاری از مدارس به دلیل محدودیت بودجه یا تمرکز روی موضوعات دانشگاهی ، کلاسهای تربیت بدنی را کاهش داده اند. این بدان معنی است که بچه ها در طول روز مدرسه کمتر ورزش می کنند. در خانه ، آنها به احتمال زیاد به جای رفتن به بیرون و بازی ، احتمالاً بازی های ویدیویی انجام می دهند یا فیلم را تماشا می کنند. این عدم فعالیت بدنی می تواند منجر به کاهش عملکرد شناختی و افزایش علائم مانند بی قراری و بی توجهی شود.

بزرگسالان نیز مصون نیستند. بسیاری از مشاغل اداری به ساعات طولانی نشستن در یک میز نیاز دارند. بدون استراحت منظم برای فعالیت بدنی ، بزرگسالان ممکن است با تمرکز مشکل داشته باشند و ممکن است بیشتر مستعد استرس و اضطراب باشند که این امر می تواند بر توانایی تمرکز آنها نیز تأثیر بگذارد.

اکنون ، من می دانم که شما چه فکر می کنید. چگونه می توانیم فعالیت بدنی بیشتری را تشویق کنیم؟ خوب ، لازم نیست پیچیده باشد. فعالیت های ساده مانند پیاده روی ، دوچرخه سواری یا بازی یک بازی گرفتن می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند. و هیدراته ماندن نیز در طول فعالیت بدنی مهم است. ممکن است بخواهید بررسی کنید300 میلی لیتر آب یخچال طبیعییا500 میلی لیتر آب یخچال طبیعیبرای اینکه شما را در حین حرکت ، تازه نگه دارید.

برای والدین ، می توانید با فعال بودن خودتان مثال خوبی را تنظیم کنید. بچه های خود را به پارک ببرید ، آخر هفته به پیاده روی بروید یا با هم به یک تیم ورزشی بپیوندید. مدارس همچنین می توانند با افزایش میزان کلاسهای تربیت بدنی و ترغیب دانش آموزان به فعال بودن در هنگام ترک ، نقش داشته باشند.

من به عنوان تأمین کننده علل ADHD ، من همیشه به دنبال راه هایی برای کمک به افراد در درک بهتر این اختلال هستم. با ترویج فعالیت بدنی ، ممکن است بتوانیم خطر ابتلا به ADHD را کاهش دهیم یا علائم را در کسانی که قبلاً آن را دارند ، بهبود بخشیم.

اگر علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر در مورد دلایل ADHD هستید یا در مورد چگونگی فعالیت بدنی می توانند در مورد نقش آفرینی داشته باشند ، دوست دارم گپ بزنم. خواه پدر و مادر ، معلم باشید ، یا فقط کسی که می خواهد درباره ADHD اطلاعات بیشتری کسب کند ، من اینجا هستم تا اطلاعات و منابع مورد نیاز خود را در اختیار شما قرار دهم. احساس راحتی کنید تا به یک بحث تهیه بپردازید. ما می توانیم در مورد چگونگی همکاری با هم برای درک بهتر و پرداختن به عوامل مؤثر در ADHD صحبت کنیم.

منابع

• مجله روانشناسی غیر طبیعی کودک ، مطالعه مربوط به ورزش و ADHD در کودکان
• تحقیقات مختلف در مورد نقش دوپامین و فعالیت بدنی در عملکرد مغز